Wracając do tego tematu płci, to nie ma pewnie jakiegoś jednego wzorca dla dziewczynek i dla chłopców. Jakaś typowa dziewczynka wybrałaby coś tam, ale pytanie, ile tych typowych dziewczynek jest tak naprawdę, no nie? Ile dziewczynek realnie jest tą uśrednioną dziewczynką? Moja córka na serio wybiera różowy kolor i jednorożce, a chłopcy nigdy się tym nie interesowali, czyli zgadza się to właściwie z jakimś takim wzorcem klasycznej dziewczynki. Jednocześnie też na przykład lubi śmigłowce i lubi się bawić śmigłowcami, co nie pasuje do wzorca typowej dziewczynki. Więc zauważmy, że to nie jest takie proste. Tym bardziej to właśnie potwierdza, że płeć jest spektrum.

Ciągnąc dalej temat płci, wiecie, my może mamy jakieś tam różnice damsko-męskie, może też nasze ciała są inaczej zbudowane, inaczej działają hormony w naszym ciele. Może też powodują zarówno inne problemy, jak i odczucia, w ogóle sposoby radzenia sobie, doświadczanie. Może inny poziom wrażliwości na jakieś tam bodźce. Ale jednak wszyscy mają te same potrzeby gdzieś tam w głębi. Rdzeń jest absolutnie taki sam.

Nie wiem, czy kojarzycie taką piramidę potrzeb Maslowa. To jest bardzo stara teoria, ale też w sumie myślę, że bardzo trafna, obrazowa i mądra. Ona buduje taką hierarchię potrzeb ludzkich, od najbardziej podstawowych do tych wyższych. I te potrzeby wyglądają w ten sposób (wymienię od tych właśnie najważniejszych, czyli najbardziej podstawowych). Najważniejsze są potrzeby fizjologiczne. Jeśli ich nie zrealizujemy, to nie możemy iść dalej w realizacji potrzeb. Czyli to jest priorytet, prawda? Jeżeli mamy do wyboru potrzebę fizjologiczną, a potrzebę jakąś inną z tych, które zaraz wymienię, to na pewno najważniejsze będzie zawsze zrealizowanie potrzeby fizjologicznej. Idąc stopień wyżej, mamy potem potrzeby bezpieczeństwa.
Potrzeby fizjologiczne są ważniejsze, bardziej priorytetowe od potrzeb bezpieczeństwa, ale z kolei potrzeby bezpieczeństwa są bardziej priorytetowe od np. potrzeby przynależności i miłości, które są tak jakby trzecim od dołu poziomem w tej piramidzie. Czwarty od dołu poziom to potrzeba uznania i takiego docenienia, a potem mamy jeszcze potrzebę samorealizacji. Ta potrzeba, druga od góry, czyli czwarta od dołu, potrzeba uznania i docenienia jest też jednocześnie potrzebą szacunku. Czyli zauważcie, że będziemy walczyć o szacunek przede wszystkim wtedy, gdy mamy spełnione potrzeby te ważniejsze, priorytetowe, bardziej priorytetowe i niższego rzędu na tej piramidzie, tak jakby bliżej podstawy piramidy. Jak nie mamy zaspokojonych potrzeb fizjologicznych, to nie będziemy sobie za bardzo zawracać głowy walką o szacunek. Jeśli nie mamy zaspokojonej potrzeby bezpieczeństwa, to szacunek też wcale nie będzie naszym priorytetem w danym momencie. Musimy sobie poradzić, jak dobrze się czuć w tych niższych obszarach, jakby niższych z tej piramidy, czyli takich bardziej podstawowych obszarach, żeby zadbać o szacunek, a jeszcze musimy mieć szacunek i zaspokojone wszystko, co jest poniżej szacunku, żeby samorealizować się.

Po co w ogóle o tym mówię? Zobaczcie, że tutaj wcale nie ma podziału na damską i męską piramidę Maslowa. Jest jedna dla wszystkich ludzi. Rdzeń mamy wszyscy jednak ten sam. Może inaczej to realizujemy, może inaczej to wyrażamy, może mamy też inne narzędzia do zrobienia czegoś, do załatwienia czegoś, do zrealizowania jakiejś tam aktywności, ale jednak wszyscy dążymy do tego samego, tak naprawdę. I zarówno chłopiec, który wózkiem robi wyścigi i ‘crash-testy’, jak i dziewczynka, która się bawi w opiekunkę dzidziusia, jakąś tam swoją potrzebę realizują. Być może jest to ta sama potrzeba, może to są inne potrzeby. Zobaczcie, że i dla jednych, i dla drugich wózek jest jakimś tam narzędziem. I to, że typowy chłopiec robi coś inaczej niż typowa dziewczynka, wcale nie oznacza, że oni są w głębi inni. Bo w głębi jednak, i to mówię na bazie też moich doświadczeń z moimi dziećmi, wszyscy potrzebują tyle samo przytulania, tyle samo uwagi, czasu, miłości, docenienia i poczucia bycia ważnym. Wszyscy przeżywają tyle samo smutku, tyle samo potrzebują wsparcia, ukojenia, tyle samo przeżywają radości. I zarówno chłopiec, który robi ‘crash-testy’ wózkiem z miśkiem, jak i dziewczynka, która opiekuje się lalką w wózku, potrzebują dokładnie tyle samo przytulania i miłości.