I teraz powstaje pytanie: jak tego nie robić więcej? No cóż, wiadomo, że nie załatwimy tego tak pstryknięciem palców. I będzie to wymagało od nas czasu, pracy, cierpliwości i przemyśleń. Trzeba uruchomić jednak swój mózg i pozwolić mu trochę porozkminiać. I właściwie to, co będzie do rozkminiania, to Wam spiszę w tym mini e-booku. Choć część z tych informacji jest już zawarta w poprzednich odcinkach podcastu. One się po prostu przez cały podcast przewijają. Nie wszystkie, ale myślę, że będzie większość. Ale przykładowo, co takiego możemy sobie przeanalizować? Chociażby właśnie topienie kosztów, o którym wspomniałam przed chwilą. Zobaczcie, że to odcinanie sobie pięty czy palców to jest taki heroizm, tak? Ja pokażę, udowodnię, że jestem warta. I to heroicznymi czynami, które wymagają ode mnie naprawdę wielkiego poświęcenia. A jeżeli ja się poświęcam, jeżeli inwestuję w swoje zasoby, a nie po prostu poznaję człowieka z ciekawości, tylko już zaczynam inwestować swoje jakieś duże zasoby, to jest to taki efekt psychologiczny. My tego nie prześcigniemy po prostu. To się dzieje samo. Uruchamia taką procedurę w naszej głowie, że nie możemy się wycofać, bo już zainwestowaliśmy te koszty. Ale gdy zdamy sobie sprawę z tego, że jednak zainwestowane koszty są mniejsze w porównaniu z tym, co ja dalej będę jeszcze w to inwestować, gdy zaczniemy sobie robić taki bilans – co zainwestowałam, a czego jeszcze nie zainwestowałam? co uratuję, gdy się wycofam? – właściwie zaczniemy trzeźwo myśleć o tej relacji. Zaczniemy się zastanawiać, czy to ma sens. Czy to w ogóle tak powinno wyglądać, że ja już od początku poświęcam siebie i odcinam jakieś kawałki siebie? No halo!

A jeszcze lepiej jest pilnować się – i na to Was uczulam właściwie tutaj, żeby tych kosztów nie topić pochopnie. Jeżeli przychodzi Ci do głowy topić jakieś koszty w relacji z kimś, kogo jeszcze nie znasz, czyli na przykład ratować go przed wstrętną żoną, która go dręczy swoją miłością, a Ty swoją miłością go ratujesz przed tą żoną albo przed jakimiś problemami, przed długami, przed jego uzależnieniami. Jeżeli zaczynasz go ratować już na wstępie przed problemami, które w jego życiu powstały zanim Ty się tam pojawiłaś, to znaczy, że topisz koszty. Jeżeli topisz koszty, to być może go wyręczasz też, próbujesz wyręczać w rozwiązywaniu jego problemów. A po co nam na dłuższą metę człowiek, którego musimy wyręczać w rozwiązywaniu problemów? Wyręczać możemy małe dziecko. A partnerstwo nie polega na tym, że my kogoś wyręczamy. Pomaganie w partnerstwie z reguły nie polega na wyręczaniu. Problem w tym, że jeżeli już się zaangażujesz w te jego sprawy i w rozwiązywanie jego problemów, to właśnie utopiłaś koszty i jest Ci ciężko się wycofać. Bo skoro już się zaangażowałaś w jego problemy, to chcesz wiedzieć, co będzie dalej i bardzo chcesz też, żeby to potoczyło się dobrze. Problem w tym też, że Mariusz nie zamierza często rozwiązywać swoich problemów. On po prostu chce w nich tkwić, bo to jest Mariusz. Nie ma świadomości. Nie ma wglądu. Jest mu wygodnie te problemy mieć, bo są one wymówką przed tym, by budować bliskość, której Mariusz bardzo się boi.

I już pal licho z Mariuszem. Warto, żebyś Ty pilnowała samą siebie. A nawet bym powiedziała, że musisz pilnować siebie. I to słowo akurat jest tu adekwatne. Jeżeli nie chcesz się wpakować w toksyczną relację, to musisz pilnować siebie, aby pochopnie nie zacząć topić kosztów w relacji. Musisz być czujna co do tego, czy ta relacja opiera się na wzajemnym poznawaniu i ciekawości, opowiadaniu sobie i może spędzaniu razem czasu, doświadczeniu siebie nawzajem w różnych sytuacjach, czy ona już na samym początku wymaga od Ciebie zaangażowania, żeby jemu w czymś pomóc i go przed czymś uratować. Jeśli masz kogoś ratować, to jest to ewidentnie czerwona flaga, na którą warto otworzyć oczy i też nie zamiatać jej pod dywan. Czyli inaczej mówiąc, jeśli musisz sobie odciąć palce lub piętę, to jest czerwona flaga, której nie warto zamiatać pod dywan.

Więc teraz proponuję: przyjrzyj się, co się w Tobie dzieje właśnie w momencie, kiedy uznajesz, że ktoś jest atrakcyjny. Poprzyglądaj się, czy czujesz się przypalana żywcem, jednocześnie pod przykrywką ekscytacji, którą możesz czuć, wynikającą z tego, że on jest atrakcyjny i jeszcze może w dodatku, że on się Tobą zainteresował. Czy czujesz tam jakieś trudne emocje, stres, lęk, niepokój, niepewność czy może nawet złość tak naprawdę, że coś musisz – że musisz być chciana. Muszę sprawić, że on mnie zechce. Ja bym tutaj też oddzieliła dążenie do miłości, bo do miłości nie możemy dążyć bez szacunku do siebie. To jest wykluczone. Jedno z drugim się wyklucza. Brak szacunku i miłość. Nie oszukujmy się – jedno do drugiego nie pasuje. Więc jeżeli chcesz dążyć do miłości, to absolutnie, absolutnie na każdym kroku tego dążenia musisz wyeliminować brak szacunku. I to zarówno do siebie samej, jak i do tej drugiej osoby. Bo inaczej to, co zbudujesz, może okazać się karykaturą, tak jak to, co by zbudowały siostry Kopciuszka, gdyby książę jednak je rzeczywiście chciał z tymi odciętymi częściami stóp. Poprzyglądajcie się zatem sobie i swoim wewnętrznym głosom, myślom, odczuciom.

Dziękuję za przeczytanie tego odcinka. Jeśli masz ochotę sięgnąć po więcej moich treści, to poklikaj sobie linki zawarte w opisie tego odcinka, albo zajrzyj sobie na stronę pokojwglowie.pl. Tam znajdują się linki do mediów społecznościowych i transkrypcje wszystkich odcinków tego podcastu.