Trochę opowiem Wam dzisiaj o badaniach, żeby nie opierać się tylko na przypuszczeniach i teoriach – na badaniach naukowych przeprowadzonych przez psychologów. A potem oczywiście tradycyjnie przejdziemy z wnioskami do Róży i Mariusza. I to będą ciekawe badania. To nie będzie nuda, przerażająca i dobijająca, ponieważ to będą badania o przygodzie, wyzwaniach i postrzeganej przez to atrakcyjności innych ludzi. I zacznijmy od tego, że w 1974 roku dwóch psychologów, Dutton i Aron, przeprowadzili w Kolumbii Brytyjskiej takie badanie, gdzie mężczyźni przechodzili przez dwa mosty. Jeden to był taki stabilny, niski most – solidny, niebudzący żadnych emocji. A drugi most był wiszący nad przepaścią – wąski, ruszający się, niestabilny, zawieszony wysoko nad rzeką Capilano, wywołujący u przechodzących silne pobudzenie, od lęku po ekscytację. I na każdym z tych mostów asystentka badaczy – młoda, atrakcyjna kobieta i tutaj dodajmy, że jej atrakcyjność wynikała z subiektywnej oceny badaczy – zatrzymywała tych mężczyzn na mostach, prosząc ich o wypełnienie krótkiego kwestionariusza, zawierającego m.in. zadanie, polegające na napisaniu historii na podstawie niejednoznacznego obrazka. Po zakończeniu podawała swój numer telefonu, sugerując, że można się z nią skontaktować w razie pytań dotyczących badania.

I zgadnijcie, kto częściej do niej dzwonił. Hm? Ale zacznę od tego, że mężczyźni, którzy przechodzili przez wiszący nad rzeką most, częściej zawierali w swoich opowieściach, które tam musieli w tym kwestionariuszu napisać, treści o charakterze seksualnym. I ci mężczyźni znacznie częściej dzwonili później do kobiety. Więc zauważcie, jaka wskazówka tu jest już zawarta. Prawda? Jak na randki, to raczej na wiszące mosty, a nie do biblioteki. Pewnie też zawarta jest tu wskazówka, która jednocześnie jest odpowiedzią na pytanie, myślę, że nurtujące mnóstwo osób słuchających tego podcastu, gdzie tych ludzi poznawać. Gdzie poznawać ludzi do potencjalnego związku? Oczywiście to badanie było trochę seksistowskie, bo chodzili mężczyźni, a stała kobieta – nie sprawdzili, co by było, gdyby było na odwrót. Ale potraktujmy to jako wstęp do dalszej części tego odcinka. Ponieważ każde badanie oczywiście ciągnie za sobą kolejne badania – może nie każde, ale wiele badań, szczególnie tych spektakularnych, ma swoje kontynuacje, kolejne odcinki.

Zatem kolejnym odcinkiem będzie badanie w parku rozrywki, dotyczące osób jeżdżących kolejką górską i postrzegania przez nich atrakcyjności twarzy na zdjęciach. I to było badanie przeprowadzone już zarówno na mężczyznach i kobietach. Badanie to przeprowadzili Meston i Frohlich w 2003 roku, gdybyście chcieli więcej poczytać na ten temat. Badanych było 85 osób na terenie wesołego miasteczka. Badanym prezentowano taką średnio atrakcyjną twarz. Tu jeszcze doprecyzuję, co to znaczy „średnio atrakcyjna”. To znaczy, że zdjęcia twarzy były prezentowane sędziom – też takim badanym osobom – i oni oceniali te twarze na skali. Te, które były ocenione średnio, były potem wzięte do badania. Czyli przeciętne twarze, ani wyjątkowo atrakcyjne, ani wyjątkowo nieatrakcyjne – tylko takie zupełnie neutralne.

Te neutralne twarze były prezentowane badanym w wesołym miasteczku albo przed przejażdżką, albo po przejażdżce. To były inne osoby. Nie te same osoby oglądały twarze dwukrotnie, tylko inne osoby oglądały przed, a inne po. Losowo, oczywiście. I wynik był taki, że osoby, oceniające zdjęcia po przejażdżce, dawały ocenianym twarzom wyższe noty atrakcyjności niż te osoby, które oceniały przed przejażdżką. Czyli te osoby, pobudzone po przejażdżce kolejką górską, postrzegały atrakcyjność ludzi na zdjęciach wyżej, niż robiły to osoby przed przejażdżką, czekające jeszcze w kolejce. I te same efekty dotyczyły zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Zatem, gdyby po tym wiszącym moście szły kobiety i spotykały faceta z kwestionariuszem, to zapewne te, które przeszły wiszącym mostem, wyżej oceniłyby atrakcyjność mężczyzny z kwestionariuszem niż kobiety, które przeszłyby po moście stabilnym i zupełnie zwyczajnym. Taka jest hipoteza.

I to, zobaczcie, zawiera w sobie podpowiedź, co może wpłynąć na postrzeganą przez nas atrakcyjność Alberta. Nawiążę do wcześniejszych odcinków podcastu „Pokój w głowie”, a szczególnie odcinka 37., gdzie Róża przeżywała pobudzenie, czyli po prostu cały szereg emocji, emocjonalny rollercoaster, siedząc pod toi toiem i czekając, aż Mariusz, który tam się zamknął, z niego wylezie. A Malwa z Bonifacym poszli w góry i osiągnęli cel – zachwycali się pięknym miejscem i cieszyli się ze wspólnie zdobytego szczytu. I teraz, jeśli chcesz nie wpatrywać się w to, czy Albert ma trochę krzywy uśmiech, czy może ma jakiś jeden krzywy ząb, czy jakiś szczegół sprawia, że on totalnie nie nadaje się do tego, żebyś mogła go pokochać, żebyś przestała koncentrować się na tych głupotach i spojrzała na niego całościowo – jako na człowieka, to może spróbuj przetestować go w jakiejś ciekawej sytuacji, podczas jakiegoś wyzwania. Czyli, na przykład, zamiast siedzieć i gapić się na niego podczas spotkania przy herbatce, ą i ę, to idźcie razem na jakąś wycieczkę. I wtedy oceń atrakcyjność tego człowieka. Albo może idź z nim na wiszący most nad przepaścią.

Wtedy zapewne bilans emocjonalny, jaki powiążesz z Albertem, będzie lepszy niż bilans emocjonalny, który czujesz, siedząc pod toi toiem i czekając na Mariusza, prawda? Ponieważ w tych emocjach, które czujemy, przechodząc przez most, myślę, że jednak jest przewaga ekscytacji. Tam nie ma czegoś takiego jak frustracja, jak poczucie odrzucenia, poczucie nieważności. A Mariusz, każąc Ci czekać pod toi toiem, sprawia, że czujesz te wszystkie nieprzyjemne emocje, no i oczywiście również ekscytację. Więc, tak jak powiedziałam, przeżywając wspólne przygody, nawet jeżeli wiążą się one z jakimś niepokojem i zagrożeniem, ale wynikają z Twojego świadomego wyboru i z chęci przeżycia przygody, ten bilans emocjonalny będzie o wiele lepszy, o wiele fajniejszy, przyjemniejszy, bardziej pozytywny niż bilans emocjonalny, który wynika z czekania na kogoś, kto się odzywa w losowych momentach. I nigdy nie wiemy, czy jeszcze się odezwie, czy już nigdy się nie odezwie.