Nam bardzo często pojawiają się takie myśli, kiedy nam te związki nie wychodzą, że i tym razem pewnie coś schrzanimy. Nawet kiedy wybraliśmy według innego schematu niż dotychczas, albo może inaczej mówiąc, nie trzymaliśmy się tego starego schematu, wybierając kogoś, z kim próbujemy tę relację tworzyć, to nawet wtedy nam się wydaje, że to my coś schrzanimy. I zobaczcie, to jest trochę taka kontynuacja swojej wiary w to, że coś ze mną nie w porządku. Bo my jednak tych Mariuszów wybieramy przede wszystkim dlatego, że wierzymy, że coś z nami nie w porządku, że nie zasługujemy na miłość. Oni są do tego dopasowani. I oni nas jeszcze bardziej w tych przekonaniach utwierdzają.

Ale kiedy wreszcie już nie wybierzemy Mariusza, tylko być może Alberta, czyli kogoś, kto naprawdę w dojrzały sposób i z szacunkiem podchodzi do ludzi, do innych relacji, nie wykorzystuje czyichś uczuć, nie bawi się uczuciami i z ogromną odpowiedzialnością uczestniczy w życiu uczuciowym drugiej osoby, to nawet wtedy może Ci się wydawać, że coś znowu schrzanisz. Bo po prostu sytuacja, gdy nie schrzaniłaś, albo się samo nie schrzaniło, albo ktoś nie schrzanił, Tobie nigdy w życiu jeszcze się nie przytrafiła. I to by było coś zupełnie nowego. A wiadomo, że ciężko jest uwierzyć w coś, czego się w życiu nie widziało, czego się w życiu nie doświadczyło. Trudno jest uwierzyć tylko na słowo. I myślę, że to jest coś, co wielu osobom utrudnia wyrwanie się z relacji z Mariuszami. One po prostu nie za bardzo wierzą, że im się mogłoby przytrafić coś takiego prostego, lekkiego i jednocześnie być może nawet na resztę życia. Czyli coś, co będzie nietrudne, a jednocześnie będzie prawdziwą miłością. Trudno po prostu im uwierzyć w to, że miłość wcale nie musi być skomplikowana. Wcale nie musi się wiązać z bólem i cierpieniem.

A nawet kiedy wierzymy, że coś takiego występuje wśród ludzi, to może być tak, że wydaje się nam, że może i u innych to jest możliwe, ale mi się nie przytrafi. No właśnie, no bo ja jestem jakaś inna, jestem jakaś wyjątkowa w taki negatywny sposób. I wtedy nam się pojawiają myśli, że wszystko jednak potrafię schrzanić, nawet najlepszą relację być może schrzanię, bo będę miała jakieś nieadekwatne zachowania i nieadekwatne emocje.

Ale zauważcie, że tak jak mówiłam, miłość ma być prosta, ona ma nam dawać spokój. I taka właśnie ma być relacja z Albertem. Albert to przeciwieństwo Mariusza. Mariusz to jest ktoś, kto tworzy związki, daje sprzeczne sygnały. Zbliża się, potem wycofuje, znów zbliża się i ponownie wycofuje. Mówi, że on to właściwie nic nie chciał, a następnie wydzwania i mówi, że chciałby z Tobą spędzić resztę życia, ale właściwie to może jeszcze nie dziś, nie od dziś, może kiedyś. No wiadomo, po prostu rezultat jest taki, że nie wiesz, co jest prawdą, co nie jest prawdą i wszystko jest mega uciążliwe i skomplikowane. Albert natomiast jest rzeczowy, konkretny, naturalny, stara się, bo mu zależy, a nie po to, żeby coś ugrać. On po prostu wie, czego chce, bo Albert ma uporządkowane wszystko w swojej głowie i nie boi się bliskości. A może nawet trochę się boi, ale nie ma problemu z tworzeniem bliskości. Albert ma gotowość na miłość, gotowość na to, by Ciebie kochać. I dlatego relacja z nim będzie o wiele prostsza.

I jeśli on nie będzie niczego utrudniał, to nawet gdy w Tobie, Amelio, pojawi się trochę lęku, to prawdopodobnie Albert pomoże Ci z tym lękiem sobie poradzić. Zauważ, że w nas lęk najbardziej się pojawia wtedy, kiedy przestajemy komuś ufać, kiedy mamy wątpliwości co do tego, czy możemy komuś zaufać, czy ta osoba nas przypadkiem nie odrzuci za chwilę, krótszą lub dłuższą. Ale pamiętajmy o tym, że my możemy komuś ufać nie dlatego, że ktoś jest fantastyczny. Tylko ufamy dlatego, że ta druga osoba nam pokazała, że jej można ufać. A na to potrzeba czasu. I taki Albert prędzej czy później udowodni, że mu można ufać. Będzie dokładał cegłę do cegły, aż zbuduje w Tobie porządne zaufanie do siebie. I wtedy Twój lęk prawdopodobnie gdzieś tam się rozpłynie, bo on już nie będzie pasował do tego, co zrobił Albert. Naprawdę byś musiała się nagimnastykować, żeby siebie przekonać, że coś tu nie gra, podczas gdy Albert pokazał, że wszystko jest okej. Sytuacja jest pod kontrolą i jesteś bezpieczna.

Pamiętajmy o tym, że jeżeli zaczynamy tworzyć nowe relacje, to w każdym z nas jest trochę lęku. Nawet w Albercie. Tak jak poprawiłam się sama, że Albert nie boi się bliskości, a może jednak trochę się boi. Więc to nie chodzi o to, żeby się nie bać, bo przecież zawsze, wchodząc w nowy związek, ryzykujemy, bo nie wiemy, kim się okaże ta druga osoba i jak nas potraktuje za miesiąc, za dwa czy za pół roku. Jednak różnica między Albertem i Mariuszem polega na tym, że Mariusz profilaktycznie się wymiksowuje, zanim cokolwiek się wydarzyło, z powodu swoich własnych obaw. A taki Albert właśnie działa mimo lęku. On ma odwagę odsłonić się i zaryzykować tym, że go zranisz. I to tak właśnie jest ze wszystkimi ludźmi właściwie, którzy tworzą nowy związek i nową relację. Albo się odsłaniamy i pokazujemy prawdziwych siebie i idziemy w to, decydujemy się, że wchodzimy w to jednak, mimo swoich obaw, mimo ryzyka, mimo że nie wiemy tak na dobre, kim jest ta druga osoba i kim się ona okaże być za pół roku. No a jak nie ryzykujemy, to budujemy dookoła siebie mur i wtedy właściwie żadnej relacji nie jesteśmy w stanie stworzyć. Albo tworzymy takie relacje powierzchowne i fikcyjne.

Więc to, Amelio, że Ty się boisz, jest całkiem adekwatne, jest normalne i jest okej. I właściwie gorsze rzeczy wychodzą wtedy, kiedy się nie boimy. Zauważ, że prawdopodobnie nie bałaś się w relacjach z Mariuszem, bo Mariusz doskonale potrafi, pewnie w dużej mierze też nieświadomie, zbudować takie fałszywe zaufanie do siebie przez to, że go idealizujemy. Natomiast wchodząc w każdą prawdziwą relację, po drodze będziemy czuli obawy. I właśnie ta druga osoba z biegiem czasu ma nas przekonać do tego, że nasze obawy nie są potrzebne, bo warto komuś ufać.