Dostałam taką wiadomość po ostatnich odcinkach: „Kasiu, czy mogłabyś jeszcze rozwinąć poprzedni odcinek o złości i opowiedzieć, dlaczego ci wszyscy, niegotowi i bojący się bliskości, faceci zaraz po rozstaniu z nami, okazują się gotowi, żeby zostać mężami i ojcami dzieci kogoś innego? Jeśli taki schemat wielokrotnie się powtarza, to może jednak chodzi o nas, a nie o brak gotowości mężczyzn”.

Zacznę od tego, że kiedy rozmawiam z Wami podczas spotkań indywidualnych, to w większości przypadków jednak taki Mariusz wcale nie wchodzi w żaden konstruktywny związek. Oni się tak tułają po świecie, zamykają w tych toi toiach i nie wiadomo, co tam z nimi się w końcu dzieje, bo znikają z pola widzenia. Natomiast są takie historie, kiedy Mariusz okazuje się nagle nie być Mariuszem, bo zaczyna tworzyć jakąś fajnie wyglądającą relację. I naprawdę się angażuje i robi kroki naprzód. Bierze nawet ślub i zakłada rodzinę. I co w takiej sytuacji myśleć? Bo przecież to, co nam przychodzi do głowy – ze mną coś było nie tak. Ja nie byłam warta tego, żeby on się zaangażował. Nie zasługuję na miłość. Jestem beznadziejna, niewystarczająca, toksyczna. Psuję relacje. Nie nadaję się do związków. Dlatego on ode mnie odszedł i zaraz się związał z inną. Na mnie nie był gotów. Ze mną nie chciał być. Nie chciał mnie być może nawet w swoim życiu – nie tylko w związku, a z nią jest gotów budować. To ewidentnie świadczy o mnie.

Wiecie, to „świadczy o mnie”, może mieć różne znaczenia. I od tego zacznijmy, że wyciąganie wniosków na temat swojego niezasługiwania na miłość, swojej beznadziejności, swojej niewystarczalności, „niewystarczającości”, czy jak tam to nazwać – po prostu takich myśli, że jestem niewystarczająca – to jest bardzo, bardzo, bardzo zły kierunek wnioskowania. Ponieważ nawet Hitler miał kogoś, prawda? Do każdego ktoś tam by się znalazł dopasowany.

Tylko, że my czasem mamy różne schematy, które nie są naszymi cechami. Schematy działania, postępowania, myślenia, które zaznaczam, nie są naszymi cechami. Nie są w nas zakodowane genetycznie i nie są nieodwracalne. I te schematy kolidują z tworzeniem bliskich relacji. W rezultacie, nawet jeżeli spotkamy osobę, która może by i do nas pasowała, to nie będziemy mogły wejść w bliską relację z tym człowiekiem, ponieważ na drodze staną nasze własne schematy, nabyte w ciągu życia. Je trzeba odkręcić i popracować nad sobą. I to jest jedna z opcji. Tak? Czyli nie taka, że ze mną, jako człowiekiem, coś jest nie w porządku, to jest nieodwracalne i tak już musi być. Tylko, być może, coś jest nie tak z moim sposobem funkcjonowania w bliskich relacjach. I tutaj, co jest „nie tak”, też można rozpatrywać właściwie na różne sposoby. Tutaj możemy iść w różnych kierunkach, stawiając hipotezy, szukając odpowiedzi na pytania. A mianowicie, może być tak, że blokuję relację albo nie blokuję relacji, tylko wybieram po prostu nieodpowiednich ludzi. I przeginam z moimi staraniami w momencie, kiedy ktoś mnie nie chce. I próbuję przekonywać ludzi do tego, żeby mnie chcieli, podczas gdy im nie zależy. Zaraz do tego jeszcze wrócimy.

Natomiast pamiętajcie też o tym, że może być tak, że my spotkamy się z człowiekiem po prostu w złym czasie. W zupełnie złym czasie. Wtedy, kiedy on na przykład jeszcze nie ma gotowości, ani chęci tworzenia bliskiej relacji. Coś tam może próbuje, ale tak naprawdę to nie chce. I w rezultacie dzieją się między nami różne okropne rzeczy. Ranimy się nawzajem. Są takie sytuacje, które być może są już nie do odkręcenia, tak naprawdę – nie do naprawienia. I powstaje zbyt duży bagaż, żeby stworzyć bliską relację. Albo przynajmniej to jego zdaniem powstaje zbyt duży bagaż tych negatywnych doświadczeń, aby stworzyć bliską relację, mimo że może miałabyś gotowość tworzenia tej bliskiej relacji w tym momencie, mimo tych wszystkich negatywnych doświadczeń, które masz ze związku z nim. I żeby stworzyć związek – już powtarzałam kilka razy w odcinkach podcastu – muszą się spotkać dopasowane do siebie osoby. Obie te osoby muszą mieć gotowość do tworzenia związku. Oraz oczywiście chcieć stworzyć związek. I jeśli spotykasz go w takim momencie, kiedy on nie chce tworzyć związku lub nie ma gotowości tworzenia związku, mimo że później może tej gotowości nabędzie, to być może wcale nie stworzycie związku. Nawet gdybyście mieli być do siebie dopasowani. Czyli pamiętajmy o tym, że my się musimy spotkać z ludźmi we właściwym czasie. Z właściwymi ludźmi we właściwym czasie. Właściwym czasie i dla nas, i dla tej drugiej osoby. Jeśli natomiast ten czynnik nie wystąpił, czyli ten właściwy czas nie wystąpił, to może być tak, że z relacji totalnie nic nie wyjdzie.

Kolejna rzecz. Kolejna przyczyna, dlaczego on odszedł i stworzył związek z inną, może być taka, że Wy po prostu do siebie nie pasujecie. Tylko, że on to widział, a Ty tego nie widziałaś. I prawdopodobnie, jeżeli pozwolisz sobie żyć w zgodzie ze sobą, żyć własnym życiem, to im więcej czasu upłynie, tym wyraźniej będziesz widziała, jak bardzo żeście do siebie nie pasowali. Być może on to widział już teraz, zanim odszedł, a Ty tego jeszcze nie widziałaś, bo byłaś zaślepiona staraniami o niego.

Kolejną przyczyną, dlaczego on mógł odejść i stworzyć fajny związek z kimś innym, jest to, że być może byście pasowali do siebie, tylko że on nie mógł Cię poznać, ponieważ nie pokazałaś siebie. Po prostu masz takie schematy w swojej głowie, które każą Ci się Tak starać w bliskiej relacji, że tam nie ma z Twojej strony żadnej asertywności. Nie ma Twojego zdania. Nie ma Twoich opinii, preferencji, ani Twoich potrzeb. Jesteś taka jakby niewidzialna. A myślę, że z niewidzialnym człowiekiem trudno jest stworzyć związek, bo to jest trochę tak, jak bycie z samym sobą. I to też możemy rozbić na dwie opcje. Jedna jest właśnie taka, jak powiedziałam, brak Ci asertywności. I po prostu nie masz przyzwolenia dla samej siebie, żeby postępować w zgodzie ze sobą i pokazać to, jaka jesteś i czego chcesz. A opcja druga jest taka, że Ty nawet nie wiesz, kim jesteś i czego chcesz. I to już jest głębszy problem.

Nadzieję może jednak dawać to, że jak już dopracujesz tę wiedzę na temat samej siebie, to też może się okazać, że on wcale do Ciebie nie pasuje. Jak poznasz siebie, dowiesz się kim jesteś, czego chcesz, czego oczekujesz od bliskiej relacji, też od mężczyzny w tej bliskiej relacji, to może się okazać, że on w ogóle nie spełnia tych oczekiwań – ma się nijak do tego. Pamiętaj natomiast, że osoba, którą on odrzucił, jeżeli Ty nie pokazałaś siebie prawdziwej, to nie jesteś Ty, tylko to, jak on Ciebie widział – jak Ty się zaprezentowałaś w tej relacji. Odrzucił osobę, którą nie jesteś. Nie tego, kto jest w Twoim wnętrzu, czyli tę prawdziwą Ciebie. Jeśli natomiast chcesz budować fajne i konstruktywne relacje, to niestety musisz być tam sobą. Dlatego „niestety”, że jeżeli tego nie potrafisz, to znaczy, że masz robotę do zrobienia, tak? Pracę nad sobą do wykonania. Poznać siebie i nauczyć się asertywnie pokazywać siebie w bliskich relacjach. Pozwolić sobie na to i pozwolić sobie też na oczekiwania od ludzi, bo my często boimy się oczekiwać czegokolwiek. Boimy się, bo ktoś mógłby nas odrzucić za oczekiwania, bo takie mamy doświadczenia z przeszłości. Natomiast związek nie polega na tym, że my unikamy realizacji naszych potrzeb i nic nie oczekujemy, bo to nie ma sensu. I w takiej sytuacji już chyba lepiej być samej. A tak w ogóle to uważam, że my powinniśmy oczekiwać od drugiej osoby tyle, ile oczekujemy od siebie. Chyba, że ktoś od siebie nadmiernie oczekuje, to już jest inny temat. Ale jeżeli mamy od siebie jakieś oczekiwania, to oczekujmy tyle samo od drugiej strony – tyle samo lojalności, tyle samo odpowiedzialności, tyle samo zaangażowania i tyle samo inicjatywy w związku.