Wróćmy do wątku Róży. Róża bez przerwy rozmyśla o Mariuszu. Widują się w pracy. On czasem rzeczywiście jest zainteresowany, pyta co słychać, a potem przez kilka dni jej unika. Coś tam przebąkuje, że może wyszliby gdzieś razem na miasto, ale potem nie ma czasu i wycofuje się z tych pomysłów, albo w ogóle pozostawia to okryte milczeniem. Zdarzało się, że Róża zapytała co z pomysłami, które rzucił Mariusz. On na to: “Aaa, no tak tak tak, no wiesz co, ale nie tym razem”. Właściwie zbywa ją, choć propozycje wypływały od niego. To takie rzucanie ochłapu, nic nie wartego okrucha, z której absolutnie nie wynika żadne działanie. Relacja ta jest dla Róży bardzo męcząca. Czuje z tego powodu mnóstwo smutku, bo bez przerwy przypomina jej, jak niewiele jest warta i jak nie zasługuje na miłość, że chyba nie jest w stanie aż tak się postarać, żeby Mariusz ją pokochał. Żeby ktokolwiek autentycznie ją pokochał. Krótko mówiąc – relacja z Mariuszem jest dla Róży toksyczna i bardzo negatywnie wpływa na jej nastrój. W związku z tym Róża, żeby ratować siebie, postanowiła znaleźć odskocznię od myśli o Mariuszu i zapisała się na kurs tańca. Róża uwielbia tańczyć.

Zajęcia są 2 razy w tygodniu tuż po pracy. W związku z tym, Róża ma około godziny na dotarcie z biura w warszawskim Mordorze na zajęcia taneczne. Jedzie tam tramwajem. Jeśli wszystko idzie zgodnie z planem, to sprawnie udaje się dotrzeć na początek zajęć. Jest grudzień i zaczęła się naprawdę porządna zima. Spadło dużo śniegu i zasypał dosłownie wszystko. Jest środa. Dzisiaj Róża ma zajęcia z tańca. Zbiera w pośpiechu swoje rzeczy, pakuje je do małego plecaka z którym chodzi do pracy, ubiera się w ciepłe ciuchy – szalik, czapka, gruba kurtka, i idzie do wyjścia. Wie, że musi się spieszyć, ponieważ złe warunki atmosferyczne mogą jej pokrzyżować plany i spóźni się na zajęcia, czego bardzo nie chce. Wychodzi przed budynek, przed którym leży dużo śniegu i stoją zaparkowane auta, należące do innych osób, które pracują w tym samym budynku. Róża z daleka widzi, jak do swojego samochodu wsiada Mariusz, zgarnia śnieg z szyb i dachu. Razem z nim, wsiada ich koleżanka z pracy. Róża dzisiaj rozmawiała z Mariuszem. Opowiadała, że jedzie na zajęcia z tańca, że to dopiero drugie zajęcia, ale na pierwszych bardzo jej się podobało, i obawia się, że przez pogodę może nie zdążyć. Mariusz powiedział: “Super, że zapisałaś się na te zajęcia”. Róża miała nadzieję, że Mariusz zaproponuje jej podwiezienie, ponieważ to blisko miejsca, w którym on mieszka. Ale Mariusz nic takiego nie zaproponował. Teraz Róża wiedziała dlaczego. Po prostu miał inne plany na wieczór, z inną osobą, co Różę bardzo, ale to bardzo zabolało. Zepsuło to jej nastrój. Nigdy wcześniej nie widziała, żeby Mariusz wsiadał do auta z kimkolwiek innym z pracy, niż z nią. Niemal płacząc, poszła na tramwaj, który oczywiście przyjechał spóźniony. Nie mogła z głowy wyrzucić myśli na temat tego, co Mariusz może robić z ich wspólną koleżanką i dokąd z nią pojechał. Czy może ich coś więcej łączy? Co tamta ma takiego, czego nie ma Róża, że to ją zabrał ze sobą autem. Rozmyślając i czując się totalnie beznadziejnie, jechała 20 minut tramwajem, aż ten się zatrzymał. Stał i stał, poza przystankiem. Po 10 minutach, ze swojej kabiny wyszedł motorniczy i powiedział, że dalej nie pojedziemy, bo z powodu opadów śniegu zepsuła się trakcja. Cokolwiek to znaczy, skutkowało to tym, że wszyscy musieli opuścić tramwaj i udać się na najbliższe przystanki, aby przesiąść się w inne środki komunikacji. To dobiło Różę jeszcze bardziej. Czuła się już beznadziejnie, a teraz po prostu czuła się fatalnie, jak mało kiedy. Do oczu napłynęły jej łzy. Miała przecież tak fajnie spędzić wieczór na zajęciach tanecznych.