Jeśli na miłość się nie zasługuje, to znaczy, że mamy do niej prawo niezależnie od tego, co żeśmy zrobili, lub czego żeśmy nie zrobili. Każdy człowiek z automatu ma prawo do bycia kochanym. To jest bardzo ważne – każdy ma prawo do bycia kochanym. A jaki ma to związek z bliskimi relacjami? Szczególnie jeśli te bliskie relacje w ogóle nam nie wychodzą? Otóż, pamiętajmy, że jeśli mamy do czegoś prawo, to wcale nie musi oznaczać, że my to prawo wykorzystamy, albo że będziemy umieli zrobić to, do czego będziemy mieli prawo. Przyjrzymy się temu na podstawie metafory.

Wyobraźmy sobie, że jadę autem. Przede mną powoli jedzie traktor i ja chciałabym go wyprzedzić. Ponieważ od sąsiedniego pasa dzieli mnie linia przerywana, to znaczy, że mam prawo ten traktor wyprzedzić. Ale zauważcie, że samo to, że mam prawo ten traktor wyprzedzić nie oznacza, że ja go wyprzedzę. Nie oznacza nawet, że ja go potrafię wyprzedzić. Bo mieć prawo do czegoś, a potrafić coś zrobić, to są zupełnie dwa różne tematy. Mogę na przykład, próbując wyprzedzić traktor, wyjechać na przeciwny pas kiedy ktoś będzie nadjeżdżał z przeciwka. Mogę wyjechać na przeciwny pas i bardzo powoli przyspieszać, albo wcale nie przyspieszać i nie wyprzedzę tego traktora. Mogę wyjechać na przeciwny pas, a nawet wyjechać w ogóle z drogi, bo mnie trochę za bardzo poniesie. Naprawdę jest bardzo dużo możliwości, więc mam prawo wyprzedzić traktor, ale na różnie ta sytuacja może się potoczyć.

Jak ma się wyprzedzanie traktora do zasługiwania na miłość i do związków? Otóż, to, że na miłość się nie zasługuje, że każdy z założenia ma do niej prawo, wcale z automatu nie oznacza, że każdy będzie umiał z tego prawa skorzystać. Bo jeśli mam prawo do miłości, to jednocześnie mogę zupełnie nie radzić sobie w temacie tworzenia związków. Mogę nie wiedzieć, jak te związki tworzyć. Mogę tego nie wiedzieć, bo nikt mi nie powiedział. Bo nikt mi nie pokazał. Mogę też nie wiedzieć, bo próbowałam i nie wyciągnęłam żadnych, albo tylko nieliczne wnioski z popełnionych przeze mnie dotychczas błędów. Wróćmy do metafory z traktorem.

Wyobraź sobie, że doświadczyłaś w swoim życiu niekonstruktywnego wzorca tworzenia relacji damsko-męskiej. Otóż, ktoś pokazał Ci, że ten traktor wyprzedza się właśnie w momencie, kiedy ktoś nadjeżdża z przeciwka. Spychasz trochę to auto gdzieś na pobocze i wciskasz się po prostu między auto jadące z przeciwka a traktor. To jest bardzo niebezpieczne i grozi różnymi negatywnymi konsekwencjami, na dodatek jeszcze jest stresujące. Jest duże prawdopodobieństwo, że się rozbijesz. A jeśli ktoś pokazał Ci, że w ten sposób właśnie należy wyprzedzać i sam się nie rozbił, to prawdopodobnie miał szczęście. Ale nie oznacza to, że taki sposób wyprzedzania jest bezpieczny i gwarantuje sukces. Może w sytuacjach, których byłaś świadkiem, działało. Lub wydawało się raczej działać. Wydawało się być ok, no bo przecież nikt się nie rozbił. Nie oznacza to jednak, że w Twoim przypadku również nikt się nie rozbije. 

Wracając do związków. Wyobraźmy sobie, że doświadczyłaś takiego wzorca bliskiej relacji, na przykład między Twoimi rodzicami, w którym nie było szacunku, nie było miłości, nie było nawet przyjaźni. W ogóle nie było żadnej komunikacji. Nie rozwiązywało się problemów. To była taka jazda po bandzie, ale to się nie rozpadło. To nie znaczy, że Ty masz umiejętność tworzenia związków na bazie tamtych doświadczeń. Bo tak naprawdę to, co robili rodzice, było być może nawet dla nich toksyczne, ale się nie rozbili, no bo tak wyszło. Natomiast z z taką umiejętnością tworzenia bliskiej relacji, z takim podejściem do wyciągania wniosków, do uczenia się na błędach, było większe prawdopodobieństwo, że się rozbiją, niż nie. Jeśli doświadczyłaś takiej formy relacji, o której powiedziałam przed chwilą, to znaczy, że raczej nie patrzyłaś na to jak tworzyć związek, tylko jak trwać obok siebie. Jak być współlokatorami. Może współlokatorami, którzy mają wspólne dzieci. Tyle.