Warto doprecyzować co to w ogóle za emocje. Ale zakładam, że nie chodzi o złość, tylko raczej o wskrzeszoną tęsknotę, która urasta do ogromnych rozmiarów właśnie wtedy, kiedy on się odzywa. On się odzywa, daje nadzieję. Często kiedy ktoś nas odrzucił, cierpimy nawet nie z powodu tego, że tego człowieka już nie ma w naszym życiu, ale z powodu tego, że straciliśmy nadzieję na jakieś przyszłe życie, które sobie wyobrażaliśmy i które planowaliśmy. To, że ten ktoś odszedł, rozwala po prostu wszystkie nasze plany. Na przykład założenie rodziny, jakiś domek w lesie czy kupno mieszkania. Tak się koncentrujemy na naszych nadziejach i planach, że nie za bardzo przyglądamy się osobie, która jest obok nas, która teoretycznie miała by brać w tym wszystkim udział, w dodatku partnerski udział. Czyli wziąć połowę odpowiedzialności za realizację tych wspólnych planów. Czy ten człowiek zmierza z nami w tym kierunku, czy nie zmierza. Czy on tego chce, czy nie chce. Jeśli ta osoba nagle odchodzi, to zabiera nam te wszystkie nadzieje. Bo te nadzieje były oparte na działaniach dwóch osób. Sami nie ogarniemy. Nie mając drugiej osoby możemy się czuć tak, jakbyśmy przegrali życie. Ex znika z tymi wszystkimi nadziejami. Zostajemy w rozpaczy. Nagle on się odzywa i te nadzieje wskrzesza. Nawet możemy się w ogóle nie koncentrować na tym, czy ma czy nie ma szacunku do nas. Po co on w ogóle się odzywa? Czy wysyła tylko durnego mema i tyle, w ogóle go nie interesuje co ja czuję, co w ogóle się u mnie w życiu dzieje. Tak jestem zafiksowana na moich nadziejach, że mi wystarczy sama jego prowizoryczna obecność, żeby te nadzieje podtrzymać w mojej głowie. Przeze mnie oczywiście, bo on tych nadziei prawdopodobnie nie ma zamiaru podtrzymywać, ani nawet tych nadziei nie podziela i do nich nie dąży. Jeśli rozstanie dla mnie nie oznaczało rozstania z tym człowiekiem, który odszedł, tylko z moimi nadziejami, to pojawienie się tego człowieka może te nadzieje przywrócić. 

Zastanówmy się realnie – jak zrealizować te plany z kimś, kto ich realizować w ogóle nie zamierza, nie chce, nie planuje. Jak realizować plany z kimś, kto się w ogóle nie nadaje na naszego partnera? Partnera, czyli kogoś, kto mógłby z nami podzielić na pół odpowiedzialność za przyszłość? Zatem wracając do pytania “co zrobić z emocjami gdy odzywa się ex?” to tak naprawdę staraj się realnie odbierać sytuację, czyli przyglądaj się temu co on od Ciebie chce. Niczego nie zgaduj. To, co zostało niewypowiedziane, to jakby nie istniało. Jeżeli ktoś Ci wysyła mema, a Ty wyobrażasz sobie, że on Ci w ten sposób potajemnie daje znaki, że weźmiecie ślub, to najprawdopodobniej się grubo mylisz i grubo przesadzasz. Wysłanie mema jest tylko wysłaniem mema. Wysłać mema można każdemu, nawet osobie, z którą zamieniłeś w życiu 3 zdania. Wysłanie mema nie jest komunikatem “chcę spędzić z Tobą resztę życia i myliłem się odchodząc”. 

Zastanów się, przegadaj to ze sobą, co realnie musiałoby się wydarzyć, żebyś miała prawo myśleć, że on przeszedł jakąś przemianę i jednak wpasowuje się w Twoje nadzieje dotyczące przyszłości. Dwa odcinki temu mówiłam o tym, że ludzie nie przychodzą przemiany ot tak. Nie będzie się przejawiać jedynie w gadaniu, musiałabyś wiedzieć o tym, że on podjął jakieś realne działania, pozwalające mu patrzeć inaczej na Ciebie, na życie, na przyszłość, na rozwój, na cele, na emocje, na rozwiązywanie problemów. Zatem, jeśli ten ex się odzywa i wysyła Ci mema, albo pyta “co tam?” po czym w ogóle nie interesuje się co odpowiedziałaś, to raczej zmiana nie nastąpiła. Odzywa się, a nie jest zainteresowany Tobą. Ludzie się nie odzywają tylko wtedy, gdy interesuje ich, co u kogoś słychać.

Co musiałoby się wydarzyć, żeby Twoje nadzieje były podstawne? Żeby wskrzeszenie Twoich nadziei było podstawne? Konfrontuj każdy odzew byłego z tym, co uznałaś, że musiałoby się wydarzyć, żeby dało Ci to podstawy do dalszych nadziei na rozwój tej relacji. Póki to się realne nie wydarzy, to ten odzew ex’a nic nie znaczy. Jeżeli on się do Ciebie odzywa z jakimiś śmieciowymi sprawami, które nic pozytywnego nie wnoszą w Twoje życie, a w zamian burzą Ci spokój, to w ogóle nie musisz się tym zajmować. Być może nie musisz czytać tych wiadomości, może gdy je przeczytasz za 4 tygodnie to też będzie ok. Jak będzie miał coś ważnego to zadzwoni, albo przyjdzie z kwiatami. Oczywiście zdarza się, że ktoś przychodzi z kwiatami po nic. Chciałby budować dalszą relację na tych samych schematach, co wcześniej, które były destrukcyjne. Pokuszę się na to i powiem Ci, żeby przed samą sobą ustalić, że póki on nie pójdzie na terapię, albo przynajmniej na jakieś konsultacje, żeby przegadać swój punkt widzenia z kimś obiektywnie patrzącym na jego życie, to nic się nie zmieni. Póki jemu się wydaje, że wie wszystko i radzi sobie ze wszystkim, i że jest nieomylny i nikogo nie potrzebuje, jest mądrzejszy niż cała reszta ludzi, pozjadał wszystkie rozumy. Nie potrzebuje spotkania na przykład z psychoterapeutą, psychologiem, mimo, że nigdy na takim spotkaniu nie był, a jednocześnie rozwalił Waszą relację i ciągle pojawia się w Twoim życiu nie wiadomo czemu, to wszystko się nie trzyma kupy. Pokusiłabym się o to, żeby jednak mieć takie wymagania, żeby on ten swój punkt widzenia przegadał z kimś obiektywnym, z kimś, kto jest ekspertem w tej dziedzinie. Czyli w dziedzinie emocji lub związków. 

Szczerze mówiąc, to myślę, że możecie się zastanowić, co Wy same byście zrobiły na miejscu tego faceta, gdybyście chciały wrócić do tej relacji. Co byście zrobiły, żeby siebie samą przekonać na jego miejscu. Co byście były w stanie zrobić? Pokazać? Poświęcić? Zmienić? Najczęściej Wasze oczekiwania od niego są totalnie zaniżone w stosunku do tego, co same jesteście gotowe dać. Jeśli Ty byś bez mrugnięcia okiem poszła na terapię, bo relacja tego wymaga, to nie oczekuj od niego mniej. Pamiętajmy, że nasza nieuporządkowana przeszłość często odbiera nam gotowość do tworzenia dobrej i konstruktywnej relacji. Ponieważ ta nieuporządkowana przeszłość sprawia, że w zniekształcony sposób postrzegamy rzeczywistość, bieżące sytuacje i wielu rzeczy nie rozumiemy.