To jest bardzo dobre pytanie, ponieważ gdy jesteśmy oskarżani przez kogoś, co robimy źle, co z nami nie tak, to w rezultacie możemy się w tym bardzo pogubić. Tym bardziej, jeśli druga osoba nas bombarduje oskarżeniami i zarzutami. Jak oddzielić to, co jest prawdą, co jest realne, od tego co jest przesadzone i wyolbrzymione? Jest być może jedynie subiektywną wizją człowieka, który nas odrzucił. 

Jeżeli ktoś Ci zarzuca to, jaka jesteś, a nie komunikuje, że przeszkadza mu coś konkretnego, co robisz, to już jest coś nie w porządku. To już nie jest konstruktywna krytyka, tylko deprecjonowanie Ciebie. Można powiedzieć komuś, że jesteś głupia, jesteś beznadziejna albo, że w jakiejś tam sytuacji zachowałaś się beznadziejnie. Jedno i drugie jest oceniające, tylko, że to pierwsze ocenia Ciebie, a to drugie jest przykrym komentarzem na temat Twojego zachowania. A nie na temat Ciebie w ogóle jako człowieka. Jeżeli słyszysz komentarze na temat Ciebie i Twojej wartości, to myślę, że od razu można uznać, że wszystkie są przesadzone. Ponieważ nikt nie ma prawa oceniać Twojej wartości. Po drugie – nikt nie ma prawa deprecjonować Ciebie jako człowieka, ponieważ coś mu nie pasowało w Twoim zachowaniu. Teraz idźmy dalej.

Druga rzecz, drugie rozróżnienie które należy wykonać, to odróżnić komentarze na temat Twojego zachowania – jedynie na temat Twojego zachowania, od tego jak poczuła się z Twoimi zachowaniami ta druga osoba. Dlatego, że zachowanie może być złe lub dobre, w zależności od tego kto ocenia, czy jest to właściwe, czy to jest niewłaściwe. Dla jednej osoby mówienie dużo przez kogoś będzie wspaniałe, super i ok. Dla kogoś innego może to być straszne i przytłaczające. Nie tyle się tu liczy to, jak ktoś ocenił Twoje zachowanie, a liczy się przede wszystkim to, jak on sam się z tym poczuł. Jeżeli ktoś Ci nie mówi o swoich uczuciach, że poczuł się zraniony, że było mu przykro, że zrobiło mu się smutno z jakiegoś powodu, albo że zdenerwował się jakimś konkretnym Twoim zachowaniem, a nie tym jakim jesteś człowiekiem, wtedy będą to dla Ciebie konkretne informacje zwrotne co do tego, co poszło nie tak. 

Jeżeli Twoje zachowania raniły jakąś osobę, to nie znaczy, że te same zachowania będą ranić też innych ludzi. Przede wszystkim, żeby wyciągnąć konstruktywne wnioski i wiedzieć, czy Ty masz coś w sobie zmieniać i czy masz zmieniać jakieś swoje zachowania, to musisz wiedzieć z jakimi Twoimi zachowaniami ktoś poczuł się źle i możesz zapytać innych ludzi, ale tylko i wyłącznie tych, którym ufasz, że będą mieli obiektywną, nie oceniającą Cię opinię, – co oni na ten temat sądzą. Może tak być teoretycznie, że żyjesz w otoczeniu osób, które uwielbiają oskarżać innych i na przykład uwielbiają oskarżać Ciebie, bo to jest ich sposób komunikowania się z ludźmi – zrzucanie odpowiedzialności na innych za konflikty. Od nich niczego konkretnego, ani konstruktywnego się nie dowiesz. Jeśli nie masz w swoim otoczeniu takich ludzi, którzy Twoim zdaniem rozsądnie podchodzą do życia, sami sobie dobrze radzą ze swoimi emocjami i problemami życiu, rozwiązują te problemy i sami konstruktywnie do nich podchodzą, to być może potrzebujesz pomocy specjalisty. Na przykład konsultacji czy nawet psychoterapii, żeby przegadać swoje zachowania z inną osobą. Natomiast jeśli jesteś toksyczna, tak już wyolbrzymiając, czyli masz jakieś zachowania, które niszczą innych ludzi, to prawdopodobnie usłyszysz o tym nie od jednej osoby, a od kilku osób, albo wielu osób, że robisz coś takiego, co może ranić innych. Tylko pamiętaj, to nie mają być komentarze, że “jesteś beznadziejna”, “jesteś toksyczna”, tylko na przykład, “w odpowiedzi na moją relację z tego, co się wydarzyło u mnie, nic nie mówisz, nie komentujesz, nie zadajesz pytań tylko zmieniasz temat na mówienie o sobie, i od tej pory cały czas mówisz o sobie”. Osoba, która w ten sposób z Tobą rozmawia, może powiedzieć, że jej w tym momencie robi się przykro. Za każdym razem w tym momencie robi się przykro, gdy nie zwracasz uwagi na to, co ona opowiada, tylko koncentrujesz się na sobie. 

Pamiętajmy, że nie dość, że raczej pewnie usłyszysz od kilku osób informację zwrotną na temat zachowań, które mogą ranić innych, to jeszcze prawdopodobnie muszą to być takie zachowania, które się powtarzają, a nie raz coś zrobiłaś niechcący, a tak na ogół zachowujesz się zupełnie inaczej. Myślę, że ważne jest też to, że czasami jesteśmy oskarżani przez innych jacy jesteśmy, jak beznadziejni jesteśmy, a osoby te po pierwsze nigdy same nie przyznają się do winy, to też jest czerwona flaga i myślę, że takim ludziom nie należy ufać, ich informacjom zwrotnym nie należy ufać, jeżeli ich zdaniem nie popełniają żadnych błędów, ponieważ z góry wiadomo, że ich komunikaty są zniekształcone i nieprawdziwe. Wyolbrzymione na Twoją niekorzyść. 

Po drugie, nie liczy się to, taka informacja zwrotna, która płynie od osoby, która nie komunikuje, nie rozmawia, nie ma ochoty z Tobą rozmawiać. Czasem rzuca jakimś oskarżeniem, ale na ogół o problemach nie rozmawia. Nie mówi o nich na przykład wtedy gdy są jeszcze do rozwiązania, kiedy są na małą skalę, a zrzuca na Ciebie nagle taki głaz w postaci przerażającego komunikatu, że zniszczyłaś mu życie. Zniszczenie życia raczej nie wynika z pojedynczej sytuacji, tylko z serii sytuacji. Jeżeli ktoś wcześniej nie mówił, to już oznacza, że problem jest również po jego stronie, ponieważ nie był asertywny. Nie pozwolił sobie na asertywne przegadanie problemów z Tobą. 

To się wiąże też z trzecim aspektem, który może podważać wiarygodność komunikatów drugiej strony. Otóż, jeżeli ktoś nie rozwiązuje problemów, tylko o nich gada, albo w ogóle co gorsza gada, co Ty robisz źle, ale nie postanawia szukać rozwiązań razem z Tobą, nie chce też z Tobą uczestniczyć w szukaniu rozwiązań, to te komunikaty nie są konstruktywne w żaden sposób. Pamiętaj, że nie wszystkie komunikaty na Twój temat są jakąś informacją. Niektóre z nich są wyrzuceniem emocji, wyrzuceniem frustracji, wyrzuceniem złości przez drugą osobę, ale jeśli ta osoba na bieżąco w ogóle nie komunikuje, to ona zawsze będzie czuła złość do innych ludzi, z którymi stworzy bliskie relacje, ponieważ niekomunikowanie powoduje, że kumuluje się w nas złość i gromadzą się niezałatwione, niekorzystne dla nas sytuacje. Zatem jeśli Ty zraniłaś kogoś, kto nie komunikował, to tak naprawdę można powiedzieć, że ten człowiek siebie ranił, bo Ci w ogóle nigdy o tym nie powiedział, co go rani. Być może mogłabyś bardzo łatwo zmienić swoje zachowania, ale po prostu o tym nie wiedziałaś. W takiej sytuacji nie myśl, że to Twoja wina, no bo nie wiedziałaś. Nie możesz przestać robić czegoś, o czym nie wiesz.